Doorkijkpanelen zijn cortenstalen frames met een transparante plaat. Op die plaat wordt met een tekening een object/activiteit gevisualiseerd die niet (meer) zichtbaar is in het landschap. Door het juiste perspectief van de tekening en de juiste positionering van het frame wordt de tekening als het ware geprojecteerd in het huidige landschap. Op deze manier kan een bijzondere gebeurtenis of een voormalig bouwwerk dat op een specifieke locatie heeft gestaan weer even tot leven komen. Via de doorkijkpanelen maken we de bijzondere ontstaansgeschiedenis en het unieke verhaal van Noordoostpolder beter zichtbaar.
Het Doorkijkpaneel Pionierswerk staat ter hoogte va…
Doorkijkpanelen zijn cortenstalen frames met een transparante plaat. Op die plaat wordt met een tekening een object/activiteit gevisualiseerd die niet (meer) zichtbaar is in het landschap. Door het juiste perspectief van de tekening en de juiste positionering van het frame wordt de tekening als het ware geprojecteerd in het huidige landschap. Op deze manier kan een bijzondere gebeurtenis of een voormalig bouwwerk dat op een specifieke locatie heeft gestaan weer even tot leven komen. Via de doorkijkpanelen maken we de bijzondere ontstaansgeschiedenis en het unieke verhaal van Noordoostpolder beter zichtbaar.
Het Doorkijkpaneel Pionierswerk staat ter hoogte van de Wellerzandweg in Bant en vertelt het verhaal van de ontginning van de Noordoostpolder. Wie door het paneel kijkt, ziet een aantal polderwerkers die met de schop een greppel in de polder aan het graven zijn. De ploegbaas staat er met zijn handen in de zakken bij te kijken.
Op 9 september 1942 viel de Noordoostpolder na zo'n anderhalf jaar malen officieel droog. Maar liefst 48.000 hectare braakliggende grond moest ontgonnen worden. Door de oorlogsomstandigheden was er te weinig brandstof voor trekkers en daarom moest het grondwerk met de hand gedaan worden.
Hiervoor kwamen er duizenden arbeiders uit alle delen van Nederland naar de polder. Tijdens voorlichtingsavonden kregen de arbeiders te horen dat de kans op een eigen bedrijf groot was als zij zich in zouden zetten in de Noordoostpolder. Bovendien hoefde een arbeider die een werkvergunning voor de Noordoostpolder had in de Tweede Wereldoorlog niet voor dwangarbeid naar Duitsland.
Vanuit de werkkampen, waarin zij gehuisvest waren, gingen de mannen elke dag het onmetelijke landschap in om sloten en greppels te graven. Zes dagen in de week werkten zij 9 uur per dag in weer en wind op de open vlaktes. Behalve op zaterdag: dan werd er 5 uur gewerkt. Onder moeilijke omstandigheden groeven de polderwerkers met de schop kavelsloten en greppels in de zware polderklei. Zeer zwaar werk.
Bekijk de precieze locatie van dit doorkijkpaneel op Google Maps.
