Loswallen werden aan de buitenkant van elk dorp in de Noordoostpolder aangelegd. Vooral suikerbieten werden de eerste tientallen jaren na aanleg van de polders per schip vervoerd. De boeren brachten de bieten eerst naar de loswal, vaak nog met paard en wagen, waarna het schip de bieten naar de suikerfabriek bracht.
Vaak was er bij de loswal ook een zogenaamde bietenbrug. Zo konden de boeren hun lading makkelijk in het vrachtschip kieperen. Het dorp Rutten was aan het eind van de Ruttense Vaart gepland, daar werd tijdens de drooglegging dus al een zwaaikom gegraven. Later schoof de ligging van het dorp iets op en ligt dit stukje erfgoed dus buiten het dorp.
